Ang aking memorya ay puno ng tawa, luha, at tagumpay. Ito ang nagpapakatibay sa akin sa bawat hamon ng buhay. #Filipino #Memorya
Naaalala ko pa noong bata pa ako, tuwing Linggo ay nag-aabang ako ng paborito kong palabas sa telebisyon. Sa aming maliit na bahay, ako lang ang mayroong ganitong luho dahil sa aking hilig sa mga palabas. Subalit, sa kabila ng aking masigasig na panonood, may isang bagay na hindi ko namamalayan noong mga panahong iyon - ang kahalagahan ng pamilya.
Nang lumaki ako, naranasan ko ang hirap at sakripisyo na ginawa ng aking mga magulang upang mapag-aral kami ng aking mga kapatid. Sa bawat pagpupuyat at pagod na nararamdaman nila sa kanilang trabaho, lagi nilang sinisiguro na mayroong sapat na pagkain sa aming hapag-kainan at maayos na tirahan. Dahil dito, mas lalo kong naunawaan kung gaano kahalaga ang pamilya at kung bakit dapat nating ipaglaban ito.
Kaya't sa tuwing may pagkakataon na magsama-sama kami ng aking pamilya, pinipilit kong ibigay ang aking oras at atensyon upang maipakita sa kanila ang aking pagmamahal. Hindi na rin ako nag-aabang ng mga palabas sa telebisyon dahil alam ko na ang tunay na saya ay nanggagaling sa mga simpleng bagay tulad ng pagkakasama-sama sa hapag-kainan at pagpapalitan ng mga kwento.
Ang Aking Memorya ng Kabataan
Sa bawat sandali ng ating buhay, mayroong mga alaala na hindi natin malilimutan. Tulad ng mga masasayang sandali ng ating kabataan. Ito ang panahon kung saan tayo ay walang ibang iniisip kundi ang maglaro, mag-aral, at makipagkaibigan sa ibang bata.
Ang Aking Unang Bahay
Ang unang bahay na aking nakatira ay isang munting bahay sa probinsya. Sa loob ng bahay na ito, ako ay nagkaroon ng mga unang karanasan sa aking buhay. Naglaro ako sa likod ng bahay kasama ang mga kapatid ko, nag-aral ako sa harap ng bahay, at natutulog ako sa loob ng bahay.
Ang Aking Unang Laro
Ang unang laro na aking natutunan ay ang sipa. Ito ay isang laro na ginagamitan ng paa at isang maliit na bola. Naglalaro kami ng sipa kasama ng ibang bata sa aming lugar. Ito ang nagdulot sa akin ng kahusayan sa paggamit ng aking mga paa.
Ang Aking Unang Kaibigan
Ang aking unang kaibigan ay si Joseph. Siya ay isang katulad ko na bata pa lang ay mahilig na sa mga laro. Nagkakilala kami sa school at dahil sa aming parehas na hilig, naging magkaibigan kami agad.
Ang Aking Paboritong Lugar
Ang aking paboritong lugar ay ang aming hardin sa likod ng bahay. Dito ako naglalaro ng sipa kasama ng aking mga kapatid at mga kaibigan. Nakakapaglaro rin ako ng taguan dito dahil sa dami ng mga halaman at puno na nagbibigay proteksyon sa akin.
Ang Aking Unang Pagkain
Ang aking unang pagkain na natikman ay ang kanin. Ito ay isang simpleng pagkain na binabasa ng sabaw ng ulam. Ito ay isang makapal na sabaw na may gulay at karne. Sa aking panlasa, ito ay masarap at nagpapakabusog.
Ang Aking Unang Kanta
Ang aking unang kanta na natutunan ay ang Bahay Kubo. Ito ay isang paboritong awitin ng mga bata lalo na sa aming lugar. Kahit na hindi ako magaling kumanta, masaya pa rin ako sa bawat pagkanta ko ng awit na ito.
Ang Aking Unang Pagsasayaw
Ang aking unang pagsasayaw ay sa aming school program. Nagrehearse kami ng aming mga kaklase para sa aming presentation. Sa kabila ng aking kaba, masaya pa rin ako dahil kasama ko ang aking mga kaibigan.
Ang Aking Unang Bakasyon
Ang aking unang bakasyon ay sa aming probinsya. Dito ko nakita ang mga kamag-anak ko at nakapaglaro ako ng iba't-ibang laro kasama ang aking mga pinsan. Masaya ako dahil nakapag-relax ako at nakapag-enjoy kasama ng aking pamilya.
Ang Aking Unang Pagbasa
Ang aking unang pagbasa ay ang Ang Mga Kwento ni Lola Basyang. Ito ay isang koleksyon ng mga kuwento para sa mga bata na nagsasalaysay ng mga kahindik-hindik na pangyayari. Dahil sa librong ito, nagkaroon ako ng interes sa pagbabasa at sa mga kuwento.
Ang Aking Unang Pag-ibig
Ang aking unang pag-ibig ay sa aking grade school crush na si Maria. Siya ay isang magandang batang babae na magaling sa lahat ng bagay. Hindi ko alam kung bakit ako nagkakagusto sa kanya pero alam ko na hanggang ngayon ay hindi ko pa rin siya makalimutan.
Ang Pagtatapos ng Aking Alaalang Kabataan
Ang aking mga alaala sa kabataan ay hindi mawawala sa akin. Ito ang nagpapakatotoo sa akin na ako ay isang bata pa rin sa puso. Kahit na may mga bagong karanasan at mga bagong alaala na dadating, hindi ko malilimutan ang mga unang sandali ng aking buhay.
Ang Aking Mahiwagang Memorya
Noong bata pa ako, isa akong batang tuksuhan. Araw-araw, hinahanap ko ang aking mga kaklase upang magkulitan at maglaro. Hindi ko alam kung bakit, pero nakakapagpasaya sa akin ang mga simpleng bagay na 'yun. Sa tuwing nakakakita ako ng mga kaibigan ko, hindi ko mapigilan ang aking sarili na tumawa nang malakas.
Isa sa mga tradisyon sa lugar namin ay ang pagpaplano ng summer getaway kasama ang barkada. Halos buong taon naming inihahanda ito at nagtutulungan kami upang magkaroon ng masayang bakasyon. Sa mga biyaheng ito, nakakapag-bonding kami ng husto at napapalakas namin ang aming samahan bilang magkakaibigan.
Nakakatakot na Dormitoryo
Bago ako mag-college, nagdesisyon ako na tumira sa isang dormitoryo malapit sa paaralan. Hindi ko inaasahan na magiging sobrang nakakatakot ang lugar. Sa tuwing may nararamdaman akong hindi maganda, hindi ko makuhang matulog dahil sa mga kakaibang tunog na naririnig ko. Kahit na ganito, natuto akong maging matapang at harapin ang mga takot ko.
Noong bata pa ako, inabutan ko ang mga bakasyon kung saan hindi pa gaanong sikat ang mga tourist spots ngayon. Sa probinsiya namin, mayroon kaming mga pinaikling bundok na pwede akyatin ng buong pamilya. Hindi ko malilimutan ang mga alaala na nagsisilbing inspirasyon ko sa pag-abot ng mga pangarap ko.
Pamilya na Hindi Makapaghiwalay
Aming pamilya ay mula sa panahong saan ay bawal mag-libot ng mag-isa ang mga bata. Kaya naman, kapag maglalakad kami papuntang simbahan o eskwelahan, kasama namin ang aming mga kapatid. Masarap sa pakiramdam na alam mong mayroong nagmamahal at nag-aalaga sa iyo kahit saan ka man magpunta.
Sa aming lugar, mahilig kami sa kantang pamasko. Halos buong buwan ng Disyembre ay nagpapakalat kami ng mga pangkat ng mga batang kumakanta ng mga awiting pamasko. Ito ang isa sa mga nagpapasaya sa akin tuwing Pasko dahil nakakasama ko ang mga kaibigan ko sa pagpapalipas ng mga oras.
Mga Naging Kaibigan sa Trabaho
Nakakapagod man sa trabaho, pero natutunan kong i-cherish ang mga kaibigan ko sa trabaho. Hindi lang sila naging support system ko, kundi mga taong nakatulong para mapanatili ang sanity ko sa trabaho. Sa bawat araw na nakikita ko sila, nakakalimutan ko ang lahat ng stresses sa buhay ko.
Nag-enjoy ako sa mga biyahe kasama ang mga kaibigan nang nag-college ako. Kahit saan pa makarating ang mga biyahe namin, masayang-masaya kami dahil kasama namin ang isa't isa. Nagiging memorable ang bawat biyahe dahil sa mga kwentuhan at tawanan na nagaganap sa loob ng sasakyan.
Bonggang Celebration sa Balikbayan ng Pamilya
Noong nagbalikbayan ang aking tita, nagplano kami ng isang malaking celebration para sa kanyang pagbabalik. Inubos namin ang buong araw sa paghahanda, pero sobrang saya dahil lahat ng kamag-anak namin ay nakapagsama-sama. Hindi ko malilimutan ang araw na 'yun dahil ramdam ko ang pagmamahal ng aming pamilya para sa isa't isa.
Hindi ko makakalimutan ang unang pag-ibig ko. Maaring hindi 'yun nagtagal, pero ang mga alaala ko sa kanya ay huwag na huwag kong kakalimutan. Dahil nahubog ako sa kanya na marami ang makapagbigay ng saya sa buhay ko.
Ang mga alaala na ito ang nagbibigay sigla sa aking buhay at nagpapakita na mayroon akong mga bagay na dapat ipagpasalamat. Sa bawat tagyawat ng buhay, laging mayroong isang mahiwagang alaala na naghihintay upang bigyan tayo ng lakas ng loob.
Ang aking memorya ay isang mahalagang bahagi ng aking buhay. Ito ang nagbibigay sa akin ng mga alaala na pinagsasaluhan ko sa tuwing may pagkakataon. Ngunit, tulad ng lahat ng bagay sa buhay, mayroong mga positibong at negatibong aspeto ang tungkol sa aking memorya.
Pros ng Aking Memorya:
- Nakakatulong ito sa akin na maalala ang mga mahahalagang pangyayari sa aking buhay. Kung nais kong balikan ang masayang alaala, madali kong maaalala ito dahil sa aking mabuting memorya.
- Marami akong natutunan sa pamamagitan ng aking memorya. Dahil sa aking kakayahang mag-retain ng impormasyon, nakakatulong ito sa akin upang makapag-aral nang mabuti at maayos.
- Ang aking memorya ay nagbibigay sa akin ng kakayahan na magbigay ng payo at tulong sa aking mga kaibigan at kamag-anak. Dahil maaalala ko ang mga insidente at karanasan, madaling makapagbigay ng solusyon sa kanilang mga problema.
Cons ng Aking Memorya:
- Dahil sa aking mabuting memorya, hindi ko maaaring kalimutan ang mga hindi magagandang pangyayari sa buhay ko. Ito ay maaaring magdulot ng mga masasamang emosyon tulad ng galit at poot na hindi maganda sa aking kalusugan.
- Minsan, dahil sa aking sobrang pagkapagkaingat sa mga detalye, nagiging malito ako sa mga pangyayari. Maaari kong isipin na nangyari ang isang bagay nang hindi naman talaga ito nangyari.
- Ang aking memorya ay maaaring magpabagal sa aking pag-unlad. Dahil sa kakayahang mag-retain ng impormasyon, nagiging komportable ako sa aking kinalalagyan at hindi nasisiyahan sa paglago at pagbabago.
Ang aking memorya ay isang mahalagang bahagi ng aking buhay. Sa kabila ng mga positibong at negatibong aspeto, alam ko na ito ay mayroong malaking papel sa aking pagkatao at kung sino ako bilang isang tao. Ang mahalaga ay ang magamit ko ito nang wasto at makapagdulot ito ng kabutihan sa aking sarili at sa ibang tao.
Isang mainit na araw sa probinsya ang nais ko sanang ibahagi sa inyo. Isang araw na nakaukit sa aking isipan at hindi ko malilimutan. Noon ay nagpasya kaming magkakapatid na magtampisaw sa ilog malapit sa aming bahay. Hindi ko alam kung paano nangyari, ngunit bigla akong nalunod. Sa awa ng Diyos, nai-save ako ng mga kapatid ko. Hindi ko malilimutan ang takot at pananabik sa buhay pagkatapos ng insidente na iyon.
Ang pagkakaroon ng malakas na memorya ay napakahalaga dahil ito ang nagbibigay sa atin ng kakayahang maalala ang mga bagay-bagay na nangyari sa nakaraan. Ang mga alaala na ito ay maaaring maging inspirasyon sa atin upang magpatuloy sa buhay. Nais ko ring sabihin sa inyo na hindi dapat nating kalimutan ang ating nakaraan. Dahil dito lamang natin matututunan ang mga aral na dapat nating dalhin sa ating kasalukuyan at magamit sa ating kinabukasan.
Kaya sa lahat ng bumabasa nito, sana'y maalagaan ninyo ang inyong mga alaala at huwag kalimutang magpakatatag sa anumang pagsubok na dumating sa inyong buhay. Lahat ng nangyari sa ating nakaraan ay may dahilan at mayroon tayong natutunan mula dito. Kaya't patuloy na magpakatatag, magpatuloy sa paglalakbay at dalhin ang mga aral na nakuha natin sa ating mga alaala.
Ang aking memorya ay isa sa mga mahahalagang bahagi ng aking pagkatao. Ito ang nag-uugnay sa akin sa aking nakaraan at nagbibigay ng mga karanasan na nagbubuo sa aking kabuuan bilang tao. Marami ang nagtatanong tungkol sa aking memorya, kaya narito ang ilan sa mga karaniwang katanungan:
-
Paano mo naaalala ang mga pangyayari sa iyong nakaraan?
Ang aking paraan ng pag-alala ay sa pamamagitan ng mga detalye. Kapag mayroon akong isang malakas na karanasan, sinusuri ko ang bawat detalye nito upang masigurado kong hindi ko ito malilimutan. Halimbawa, kung mayroon akong isang mahalagang araw sa aking buhay, inuulit-ulit ko sa aking isip ang mga detalye ng lugar, oras, at mga taong kasama ko upang mas mapanatiling malinaw sa aking isipan.
-
Ano ang mga bagay na hindi mo matandaan sa iyong nakaraan?
Gayunpaman, hindi ko rin sinasabi na perpekto ang aking memorya. May mga bagay na hindi ko maalala o hindi ko masyadong sigurado kung tama ang aking pag-alala sa mga ito. Halimbawa, kapag tinatanong ako tungkol sa isang nakaraang pangyayari na hindi naman malaking bahagi ng aking buhay, maaaring hindi ko na ito maalala nang ganap.
-
Paano mo mapapanatili na hindi mawawala ang iyong mga alaala?
Upang mapanatili ang aking mga alaala, sinusulat ko ito sa isang journal o diary. Sa ganitong paraan, kapag mayroon akong kailangang balikan o i-refresh sa aking memorya, maaari kong basahin ang mga nai-record ko at masigurado kong hindi ko ito malilimutan. Bukod dito, masaya rin para sa akin na mabasa ang mga dating naiisip at nararamdaman ko sa mga nakalipas na panahon.
Sa kabuuan, ang aking memorya ay isang mahalagang bahagi ng aking pagkatao na patuloy ko ring pinapahalagahan at binibigyan ng importansya.